جنبش کارگری با تهدید و ارعاب ار ادامه ی مبارزه باز نخواهد ماند
بيانيه تعدادي از گروه هاي مستقل جنبش كارگري ايران

كارگران و مردم آزاديخواه و مبارز !

حق ِ گرامیداشت اول ماه مه ، روز جهانی کارگر و برگزاری مراسم در این روز تاریخی و بین المللی کارگران ، امروزه یکی از پایه ای ترین و ابتدائی ترین حقوق به رسمیت شناخته شدۀ این طبقه ، در اکثریت قریب به اتفاق کشور های جهان می باشد .

کارگران در یک چنین روزی ، در اقصی نقاط جهان و در مناطق مختلف عالم ، به دور هم جمع می شوند تا ضمن تأکید بر حقوق انسانی و طبقاتی خویش و پافشاری بر خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی خود ، متحد و یک پارچه پیگیر آن خواست ها و مطالبات شده ، به دست آوردن و استیفای آن را وجهه همت خود قرار دهند .

کارگران به مثابه یک طبقه ، طی بیش از یک قرن مبارزه و تلاش و جانفشانی های بسیار ، برخی از این خواست ها و مطالبات ، از جمله حق بزرگداشت روز جهانی کارگر و برگزاری مراسم در این روز را به سرمایه داری جهانی و حکومت های ضد کارگری آن ها تحمیل نموده و این حق را با اتکا به اتحاد و مبارزه ی مستمر و پیگیر خود به دست آورده است .

بر این اساس ، تعدادی از کارگران و فعالین کارگری ایران نیز ، به موجب فراخوانی که از جانب برخی از تشکل ها و فعالین جنبش مستقل کارگری ، داده شده بود در اول ماه مه ــ 11 اردیبهشت ــ سال جاری ( سال 88 ) در بعضی از شهر ها و مناطق ایران از جمله در سنندج و در تهران و درپارک لاله ، جمع شدند تا مراسم این روز را با طرح خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی کارگران و تأکید بر پیگیری آن ها برگزار کنند ، که در همان آغاز کار با یورش وحشیانه و ضد کارگری عوامل سرمایه مواجه شده و از ادامه کار باز ماندند .

گماشتگان سرمایه تعدادی از کارگران و فعالین کارگری را مورد ضرب و جرح قرار دادند و حدود 150 نفر از آنان را بازداشت و بیش از دو ماه ، بدون رعایت حقوق اولیه و انسانی آنان در زندان نگاه داشتند که آخرین آن ها مهدی فرهی شاندیز است که با گذشت بیش از 6 ماه همچنان در زندان اوین ، به اصطلاح بازداشت موقت بوده و در بلا تکلیفی بسر می برد . در همان روز بیش از 15 کارگر عضو تعاونی کارگران فلز کار مکانیک در محل جلسه ی خود دستگیر و روانه ی زندان شدند و انان نیز اکنون احضار به دادگاه میشوند.

صاحبان و حامیان سرمایه در ایران ، هنوز نپذیرفته اند که اول ماه مه ، روز جهانی کارگر و روز اتحاد طبقاتی این طبقه است که کارگران می توانند با گرد هم آیی در این روز ، آن را گرامی بدارند و ضمن تأکید بر خواست ها و مطالبات مورد نظر و طبقاتی خود بر استیفای حقوق حقه و انسانی خویش پای فشارند . کارگران باید با تلاش و مبارزه خود ، از جمله این حق مسلم را نیز به عوامل و صاحبان سرمایه تحمیل کنند .

طرفه اینکه کارگران و فعالین کارگری دستگیر شده در اول ماه مه پس از دو ماه بازداشت و تحمل انواع بی حقوقی و فشار ، بار دیگر از جانب حامیان و عوامل سرمایه احضار و برای بازجویی و محاکمه به محاکم قضائی فرا خوانده می شوند .گویی که چیزی هم به عوامل سرمایه و سرمایه داران بدهکار شده اند ؟

سئوال اساسی در اینجا این است که آیا شرکت در مراسم روز جهانی کارگر و برگزاری مراسم گرامی داشت این روز ــ که از جانب بسیاری از حکومت ها پذیرفته شده و همه ساله در بسیاری از کشور ها و مناطق جهان برگزار می شود ــ جرم بوده و مستوجب مجازات و تحمیل انواع بی حقوقی و فشار است ؟ آیا طرح خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی کارگران ، که در قطعنامۀ اول ماه مه امسال ( سال 88 ) بر روی آن ها تأکید شده است مثل برخور داری از حق اعتصاب و ایجاد تشکل های توده ای و مستقل کارگران،افزایش دستمزد ها متناسب با حداقل های یک زندگ انسانی ، برخورداری از مزایای تأمین اجتماعی و انواع بیمه های
همگانی ،پرداخت فوری حقوق های معوقه کارگران، برابری کامل میان مردان و زنان در همۀ شئون اجتماعی ، از جمله کار و تولید ، برخورداری از حقوق و آزادی های سیاسی و دموکراتیک مانند آزادی اندیشه و بیان ، آزادی طبع و نشر ، آزادی اجتماعات و راهپیمائی و تظاهرات ، آزادی زندانیان سیاسی ، به ویژه کاگران زندانی ، دفاع از حقوق مهاجران و بسیاری دیگر جرم بوده و امنیت اجتماعی را برهم می زند ؟ آیا طرح چنین خواست ها و مطالباتی جزء مصادیق نشر اکاذیب و برهم زنندۀ امنیت ملی است ؟ به راستی طرح چنین خواست ها و مطالباتی امنیت کدام طبقه را به خطر می اندازد و چه کسانی از آن متضرر می شوند ؟ این حقوق و خواست ها اقدام علیه امنیت و آسایش چه طبقه ای است ؟

صاحبان و حامیان سرمایه بدانند تا آنجا که به ما کارگران برمی گردد ، طرح چنین خواست ها و مطالباتی نه تنها جرم نبوده بلکه در ردیف پایه ای ترین و ابتدایی ترین حقوق کارگران و مزد بگیرانی است که توسط عوامل سرمایه همه روزه و به دفعات مورد تعرض قرار می گیرد و هر بار بیش تر و شدید تر از پیش تضییع می شود . کارگران تنها در مقابل ظلم و بی عدالتی مفرط سرمایه داران و حامیان شان از حقوق خویش دفاع می کنند و به طرح خواست ها و مطالبات خویش و مبارزه برای به کرسی نشاندن ان ها همت می گمارند .

باور اکید و قاطع ما این است که مجرمان واقعی آن هایی هستند که با استثمار کارگران و تصاحب دسترنج ميليونها كارگر و زحمت كش آن ها را به معنای واقعی از هستي ساقط ميكنند ؛ با انواع ترفند ها ، از جمله به بهانۀ خصوصي سازي کارخانه ها و مؤسسات دولتی را به ثمن بخس در اختیار می گیرند و با چوب حراج به اموال عمومي ، سرمايه هاي اجتماعي و منافع عموم مردم را به خطر می اندازند .

آری از نظر ما کارگران ، مجرمان واقعی و مروجان تشویش اذهان عمومی و برهم زنندگان امنیت جامعه آن هایی هستند که با حذف یارانه های کالا های اساسی مثل نان و آب و برق و تلفن و سوخت و تحمیل فشار مضاعف به مردم کارگر و مزد بگیر ، در واقع این طبقه را بیش از پیش به بی حقوقی کامل و فقر مطلق و افلاس می کشانند و بالکل از هستی ساقط می کنند . نه کارگران و فعالینی همچون منصور اسانلو و ابراهیم مددی و علی نجاتی و فریدون نیکو فرد و جلیل احمدی و قربان علی پور و محمدحیدری مهر و محمد اشرفی و بسیاری دیگر که به دلایل واهی تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه امنیت ملی !!!! و خزعبلاتی از این نوع و در واقع به خاطر دفاع از حقوق کارگران و پیگیری مطالبات اقتصادی و سیاسی این طبقه از جمله ایجاد تشکل های مستقل کارگری ،شرکت در مراسم روز جهانی کارگر و اعتراض به بی حقوقی کارگران و مردم به جان آمده به زندان می افتند و مجبور می شوند که مدت ها از وقت و زندگی خود را در زندان های متعدد سرمایه ، تحت انواع فشار ها و تضییقات سپری کنند . آری این کارگران به این خاطر در زندان بسر می برند که از حقوق انسانی و طبقاتی خویش دفاع می کنند و سود جویی و استثمار بی حد و حصر کارگران ، از جانب سرمایه داران را به چالش می کشند .

ما ضمن درخواست آزادي فوري و بدون قيد و شرط همه ي زندانيان سياسي ، به ویژه كارگران زنداني و توقف کامل تهدید و ارعاب کارگران و فعالین این طبقه و احضارهای مکرر و پی در پی آنان ، يك بار ديگر بر مطالبات قطعنامه ي اول ماه مه سال 88 ، پافشاري نموده و ضمن دعوت از همه ي كارگران براي ايجاد تشكل هاي مستقل و توده ای کارگری به عنوان اساسی ترین راه دستيابي به مطالبات بر حق و طبقاتی خویش از همه ي كارگران و انسان هاي آزادي خواه و عدالت طلب جامعه تقاضا داریم که به هر شكل ممكن ، صدای اعتراض خود را نسبت به اعمال شيوه هاي ضد كارگري و ضد انساني صاحبان سرمایه بلند نموده و در دفاع از حقوق کارگران و پیگیری حقوق و مطالبات این طبقه از جمله اعتراض به احضار های مکرر کارگران و آزادي زندانيان سیاسی ، از هيچ كوششي دریغ نورزند .


اتحاد ،تشكل ،‌آگاهي و مبارزه رمز پيروزي ماست

- كميته هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي مستقل كارگري
- كميته پيگيري ايجاد تشكل هاي آزاد كارگران
- هیات بازگشایی سنديكاي كارگران نقاش و تزئينات ساختمان
- جمعي از فعالین كارگري
- کارگران فلزکار مکانیک

HOME