بیانیه کانون مدافعان حقوق کارگر به مناسب روز زن
|
|
بیانیه کانون مدافعان حقوق کارگر به مناسب روز زن |
|
8 مارس یادآور روزی است که در آن زمان کارگر برای بدست آوردن حقوق خود علیه سرمایه‌داری و نظام ستمگر آن به مبارزه‌ای قاطع دست زدند. سرمایه‌داری که از ابتدای ظهور خود برای پایمال کردن حقوق نیروی کار همواره از زنان وکودکان برای بدست آوردن سود بیشتر استفاده می کرد، هیچ‌گاه حاضر به پذیرش حقوق انسانی آنان به راحتی نبوده است. و همواره تلاش کرده است تا از نیروی آنان برای ارزان نگه داشتن نیروی کار استفاده کند. سرمایه‌داری هچ گاه حقوق برابر برای زنان قائل نبوده و همواره تلاش کرده است تا با استفاده از نیروی کار آنان سود خود را افزایش دهد. سرمایه داری هیچ گاه به راحتی تن به حقوق زنان نداده است.آنچه که تا کنون زنان بدست آورده‌اند همه و همه در اثر مبارزات خستگی ناپذیر خود آنان بوده است. هرچند روز زن توسط کارگران مبارز و فعالان کارگری در سال 1910 به رسمیت شناخته شد ، اما تا سال 1930 هنوز در بسیاری از کشورهای سرمایه داری و بهشت سرمایه‌داران حق رای برای زنان به رسمیت شناخته نشده بود . در سال 1928 در انگلستان تنها زنان بالای 30 سال حق رای را بدست آوردند . نظام سرمایه داری علیرغم اینکه تبلیغ می کند که زنان موجوداتی ضعیف و ناتوان هستند اما همواره تلاش کرده تا از نیروی کار زنان در شغل‌های خاص، سخت و زیان‌آور استفاده کند و یا آنان را به عنوان ارائه خدمات جنسی به مردان عیاش و خوشگذران و شغل هایی که ارائه خدمات به مردان است، استفاده کند. درحالی که واقعیات به روشنی توانایی زنان را برای انجام تمام کارهای ضروری در یک نظام اجتماعی انسان محور به نمایش می‌گذارد . فرهنگ حاکم سرمایه‌داری به گونه‌ای با زنان برخورد می‌کند که آنان را به نیروی کار درجه دوم و بدون توانایی‌های لازم نشان دهد و کمترین دستمزدها را به آنها بپردازد.این دستمزدهای پایین نه تنها سود آنان را افزایش می دهد بلکه باعث کاهش اعتماد به نفس و خودباوری زنان می‌شود تا تداوم سود سر مایه‌داری از این طریق تضمین شود. از سوی دیگر فرهنگ فریبکار سرمایه‌داری برای مقابله با اتحاد نیروهای کار فارغ از جنسیت ، این گونه القا می‌کند که گویا این کارگران مرد هستند که مانع رشد و برابری زنان در جامعه می‌شوند. در حالی که باز هم واقعیات با صدای رسا اعلام می‌دارد که عقب‌ماندگی فرهنگی از هر نوع در جامعه مربوط به توزیع نابرابر امکانات در جامعه‌ی سرمایه‌داری است. کانون مدافعان حقوق کارگر از مبارزات زنان برای بدست آوردن حقوق از دست رفته‌ی آنان برابر منشور خود با تمام توان حمایت می کند و اعلام می‌دارد که بدست آوردن کامل حقوق زنان تنها با دگرگونی این نظام سود‌محور و جایگزینی آن با نظام انسان‌محور امکان‌پذیر است. به همین جهت همه‌ی مردان و زنان را فرا می‌خواند تا با برنامه‌ریزی‌های اساسی تمام توان خود را برای دگرگونی نظامی به کار گیرند که در آن حقوق آنها نادیده گرفته شده و نابرابری‌های جنسیتی و قومیتی و اجتماعی هر روز ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.
کانون مدافعان حقوق کارگر گزارش مراسم روز زن روز 5 شنبه 15 اسفند از ساعت 3 الی 7 بعد از ظهر مراسمی برای بزرگداشت روز زن توسط کانون مدافعان حقوق کارگر و "کانون هستیا اندیش" برگزار شد. در این مراسم طیف‌های مختلفی از فعالان حقوق زنان، کارگری و فعالان اجتماعی شرکت داشتند و بحث‌هایی مربوط به حقوق زنان در ابعاد مختلف انجام شد و افراد مختلفی به بیان نظرات خود پرداختند. ابتدا بیانیه کانون مدافعان حقوق کارگر در باره روز زن قرائت شد. در قسمت اول برنامه بحث‌هایی توسط دوستان هستیا اندیش با موضوع" من زن زاده نشده‌ام، زن شده‌ام" (جمله‌ی معروف سیمون دوبورار) انجام شد. پس از ارائه گزارشی از وضعیت زنان در بازار کار در ایران، از طرف کانون مدافعان بحث‌هایی در مورد حقوق زنان و تبعیض جنسیتی صورت گرفت که در آن بر احیای حقوق زنان، حقوق برابر اجتماعی، حق ارث، حق طلاق و دستمزد مساوی در برابر کار مساوی تاکید شد. فعالان کارگری بر ضرورت رفع تبعیض جنسیتی و ستم مضاعف بر زنان و بر زنانه شدن فقر در نظام سرمایه داری تاکید کردند و هم چنین سوءاستفاده‌ی نظام سرمایه‌داری از نیروی کار زنان با قیمت ارزان و سود‌طلبی سرمایه داران در جهت ایجاد رقابت میان نیروی کار زنان و مردان را بیان کردند. موسیقی زنده، شعرخوانی و نمایش فیلم تظاهرات زنان در سال 57 در روز زن، از دیگر برنامه‌های این روز بود. در میان برنامه‌ها نیز به تناوب با یادآوری بخش‌هایی از مبارزات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی زنان در صد سال گذشته، یاد زنان فعال در این حوزه‌ها گرامی داشته شد. در خاتمه نیز تریبون آزادی با موضوع رابطه‌ی جنبش زنان با سایر جنبش‌های اجتماعی، نظیر جنبش دانشجویی، کارگری و ... مورد بررسی قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در این بخش با تاکید بر ضرورت این ارتباط، حرکت هماهنگ را برای رسیدن به ابتدایی‌ترین حقوق این اقشار ضروری دانستند، حقوقی که در بسیاری از نقاط جهان امروز پذیرفته شده و بدیهی است. |