مرگ در کلمبیا
|
|
مرگ در کلمبیا شبه نظامیگری در ونزوئلا.بخش یک |
استراتژی های شبه نظامیان و حملات آنهاDario Azzellini برگردان ناهید جعفرپورتوضیح مترجم : نویسنده داریو آزلینی اواخر سال 2008 در کاراکاس کتاب زیر را با نام : »El negocio de la guerra« علنی نمود. روزنامه یونگه ولت خلاصه ای از این کتاب را که نشری جدید و بروز شده از اولین جلد چاپ ونزوئلا در سال 2003 می باشد را به آلمانی برای شب کتاب خوانی در آلمان ترجمه نموده است. www.azzellini.net بخش یکم ونزوئلا بخاطر دارا بودن مخاذن طبیعی مواد اولیه گسترده و بزرگ، در مرکز توجه ایالات متحده آمریکا قرار دارد. اما آنچه که بخصوص مورد توجه قدرت هژمونی طلب آمریکاست همانا روند بولیویائی ونزوئلاست. زیرا که ونزوئلا در جذب این قاره و همچنین امکانات بنیادی در راه تغییراتی که سیاست بین المللی ونزوئلا برای کشور های دیگر باز گشوده است، نقش مهمی دارد. بیشک ایالات متحده آماده است تا این روند را با تمامی ابزاری که ممکن است باز دارد. در این راه آکسیون های نظامی هم در مرکز توجه آمریکاست. با وجود اینکه از این حرکت می توان نمود که از سوئی جنگ بر علیه عراق و افغانستان و همچنین بحران اقتصادی و از سوئی دیگر پشتیبانی از روند بولیویائی از سوی مردم ونزوئلا یک آکسیون نظامی را غیر محتمل می سازد، اما یک چنین حمله ای به لحاظ استراتژی های دیگر هم به هیچ وجه ضروری بنظر نمی رسد. یکی از این استراتژی ها تلاش برای تحریک کاراکاس بر علیه ورود دائمی ارتش کلمبیا به مناطق ونزوئلا است ( بعنوان توجیه برای پشتیبانی از جنگ همسایه عصبی بر علیه ونزوئلا). این به آن معنی نیست که در ونزوئلا تمامی استراتژی های ممکن دیگر برای بی ثباتی روند بولیویائی بکار گرفته نمی شود.( ازخریدن کارگزاران تا پشتیبانی از اپوزیسیون و همچنین اخلال در حوایج عمومی). ما در اینجا خود را بر خصوصی شدن جنگ با کمک شبه نظامیان و ارتش خصوصی و شرکت های امنیتی متمرکز می سازیم. در ونزوئلا ارتش ها و شرکت های امنیتی بیشماری عمل می کنند. بسیاری از آنها در سال گذشته در خراب کاری در شرکت نفت ونزوئلا و دیگر اماکن فعال بودند. فعالیت های شرکت های نظامی را اما می توان بعنوان جنگ تکنولوژی ترسیم نمود. برای مثال می توان از مورد: (Informática, Negocios y Tecnología S.A.) در زمان کودتای نفت در تاریخ سال 2002/2003 نام برد. شبه نظامیان کلمبیائی در ونزوئلا بسیار فعالند. بخصوص در مناطق مرزی. در ایالت های تاچیرا، آپوره، باریناس و زولیا شبه نظامیان کلمبیائی و تاجران مواد مخدر که اکثر یکی هستند، منافع اقتصادی بزرگی را دنبال می کنند و می توانند بر همکاری اپوزیسیون و شهردار بلیویائی حساب کنند. شبه نظامیان بخش تجارت مواد مخدر را زیر کنترل خود دارند و از این افراد هزینه محافظت از آنها را دریافت می کنند و همچنین قاچاق بنزین و مواد غذائی را به کلمبیا کنترل می نمایند و در برخی موارد کار سربازان ارتش ونزوئلا را فلج می سازنند. آنها در واقع در سرتاسر کشور حضور دارند و تمایل آنها به ترور روز بروز رشد می کند. از دیگر فعالیت های آنان حق حساب گرفتن، آدم ربائی و قانونی کردن پول می باشد ( پول های غیر قانونی را قانونی می کنند). شبه نظامیان از جانب حشم داران ونزوئلائی برای اقدامات تهدیدکننده و وحشت برانگیزانه ای چون کشتن دهقانان و انقلابیون پشتیبانی می شوند. در کاراکاس آنها شروع نمودند به درون گروه های اجتماعی راه پیدا کنند و مواد مخدری چون کوکائین بطور مجانی تقسیم نمایند و یا با قیمتی کاملا ارزان به اوباش و ارازل بفروشند تا بدینوسیله با آنها رابطه برقرار نمایند. گروه های کلمبیائی که از این شبه نظامیان پشتیبانی مالی می کنند، تلاش دارند که بدینوسیله بر بخش هائی از مردم ونزوئلا نفوذ پیدا کنند ( از همه مهمتر بر دست فروشان، تاکسی رانان و شرکت های ترانسپورتی و همچنین راه و ترابری). شبه نظامیان هم این کار را می کنند تا بتوانند از این طریق شبکه جاسوسی و خبرچینی ای را در داخل ونزوئلا به وجود آورند. همزمان تلاش می کنند فعالیت های خلافکارانه ای را چون تجارت انسان، مواد مخدر و قمار و ... در جامعه گسترش دهند. شبه نظامیگری تنها یک پدیده نظامی یا خلاف کارانه نیست که بتوان در نهایت با ارتش و پلیس با آن مبارزه نمود. ( حتی اگر که استفاده از مبارزه مسلحانه ابزاری ضروری برای طرد آنهاست). این پدیده همچنین پدیده ای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که ارزش هائی را منتقل می نماید و در جامعه جا می اندازد که می توانند فضای اجتماعی را اشغال کنند و خود را بر تمامی مناسبات اجتماعی حاکم سازند. ایجاد جبهه دوم استراتژی ضد انقلابیون هدفمند تنها پیروزی نظامی را در چشم انداز خود ندارد بلکه بر مبنای حمله بر ساختار های زیربنائی و تولید و هر چیزی که با تصور یک زندگی خارج از محدوده منطق سرمایه داری رابطه دارد، استوار می باشد. درست بمانند جنگ بر علیه دولت ساندنیسم در نیکوراگوئه آنها از درگیر شدن مستقیم با نیروهای منظم ارتش خود داری نموده و بجای آن به روند های دگرگونی حمله ور شده تا بدینوسیله از تغییرات جلوگیری نمایند. در نیکوراکوئه این استراتژی موفق شد: این کشور از طریق خارج کردن نیروی کار و سرمایه از اقتصاد یعنی درست آنچیزی که برای مبارزه با ضد انقلاب ضروری است، به ورشکستگی کشیده شد و در حالیکه منابع طبیعی مصرف می شدند تا بدان وسیله حوایج اجتماعی را بر طرف سازند و دگرکونی در کشور را به پیش ببرند، آمریکائی ها مردم نیکاراکوئه را در مقابل این گزینش قرار داده بودند که یا پروژه ساندنیستی و یا بهتر بگوئیم پروژه اجتماعی و یا جنگ ویا سرمایه داری وصلح را انتخاب نمایند. ونزوئلا اما نیکاراگوئه نیست و منابع طبیعیش بسیار گسترده تر و بیشتر از نیکاراگوئه می باشد. افزون بر این تا کنون شبه نظامیان موفق نشده اند که بر علیه ارتش برخیزند. مسئله ای که از ملزومات یک جنگ داخلی است. اگر به مسئله تاریخی بنگریم، اقشار فوقانی و میانی ی جامعه حتی اگر که مخالف تغییرات اجتماعی بوده و ابزار گوناگون مالی برای از بین بردن آنها در دست داشتند اما هرگز آماده نبودند که روی زندگی شان ریسک کنند و خودشان به مبارزه بپردازند. این نقش را همواره تهیدستان به عهده داشته اند. گوستاوو پترو سناتور کلمبیائی در فوریه 2003 بیان می کند که:" ترور ها و قتل ها در ونزوئلا از سوی شبه نظامیانی صورت می گیرند که مرزهای ونزوئلائی/ کلمبیائی را کنترل نموده و همواره هر چه بیشتر به درون این کشور نفوذ می کنند.(....). استراتژی شبه نظامیان این است که مردان و ذخایر را کنترل نمایند تا بتوانند سپس جنگی تروریستی را آغاز نمایند ـ یعنی زمانی که اپوزیسیونی بشدت قدرتمند و یا شرکت های ونزوئلائی به آنها وظیفه بدهند جنگی را هم سطح جنگ نیکاراگوئه انجام دهند ـ . از دید استراتژیکی مهمترین اهداف جنگ ضد انقلابی در ونزوئلا چیست؟ از یک سو هدف ایجاد دالانی برای داخل کردن تسلیحات و جنگجو و مواد مخدر از کلمبیا به شلوغ ترین مناطق مسکونی و مناطق صنعتی ونزوئلا که بیشترین محصولات تولیدی در آنجا نگاه داری می شوند، می باشد و از دید جغرافیائی هم که نگاه کنیم هدف این است که مناطق نفت خیز مهمی چون سولیا را از هم جدا سازند تا بدین وسیله دسترسی وسیع به آن مناطق پیدا کنند. زیرا که در این مناطق می توانند در تاسیسات استراتژیک ونزوئلا و همچنین چاه های نفت و دیگر تاسیسات حفر چاه و پل ها دریاچه های مصنوعی و... خرابکاری کنند. ادامه دارد...
|