شنبه ، 16 آذر 1387 سومین هفته متوالی است که ما زندانیان سیاسی بند 350 اوین از ملاقات با خانواده هایمان محروم هستیم . همانطور که در بیانیه قبلی آمد ، رئیس بند 350 ملاقات حضوری ما را که به گفته خود ایشان امتیاز ویژه این بند است ، مشروط به شرکت در نماز جماعت (فرمایشی) و اجباری کرده و ما هم این حکم غیر منطقی و غیرقانونی را نپذیرفتیم و از رفتن به ملاقات غیرحضوری (کابین) خودداری کردیم.

اما این همه ماجرا نیست ، تمامی مشکلات صنفی و آئین نامه ای ما در بند 350 از زمانی آغاز شد که رئیس بند 350 ظاهراً خودسرانه تقسیم گرفت که دیگر بند سیاسی و یا به قول خودشان امنیتی را به رسمیت نشناسد و به اشکال مختلف سعی در از هم پاشاندن آن کرد .
سیاست ایشان یقیناً در سایه سیاست عمومی حاکمیت اجرا می شود ، نظام حاکم بر ایران به خصوص دستگاه امنیتی – قضائی آن با به رسمیت نشناختن فعال سیاسی ، جرم سیاسی و در نتیجه زندانی سیاسی و عدم رعایت طرح طبقه بندی زندانیان و جرائم ، ناقض یکی از ابتدایی ترین مقولات حقوق بشری و اساسی است که نمونه هایش را ما در اینجا شاهدیم.
بر این نقض حقوق باید افزود ، رنج وارده بر خانواده هایی را که هر هفته به زندان مراجعه میکنند و نامیدانه باز میگردند یا در شهرستانها منتظر حل مشکل ملاقات هستند تا به دیدار ما بیایند. امید داریم نهادهای حقوق بشری داخلی و خارجی و مراکز حمایت ازحقوق زندانیان مشکل ما را مورد توجه قرار بدهند و ما به حق اولیه خود که همانا ملاقات با خانواده هایمان است برسیم.
به امید آزادی همه زندانیان و آزادی همه مردم ایران و پایان عصر زندانی سیاسی

زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین
 

1. علی صارمی 
2.  سید ظهور نبوی چاشمی
3. محمد علی منصوری
4. میثاق یزدان نژاد
5. محمد حسن فلاحیه زاده
    واحد زندانیان  مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران