|
پس از
مراجعات آقاي حسين درخشان به اتحاديه تزيينات ساختمان اصفهان جهت اخذ
پروانه کسب براي "واحد صنفي تزيينات درخشان" و انجام تمامي مراحل اداري و
قانوني سرانجام صنف مربوطه جواب مثبت خود را جهت صدور مجوز اعلام کرد و
تنها تاييد اداره اماکن در اين پروسه قانوني باقي مانده بود.
در تاريخ 3/4/86 از اداره اماکن با ايشان تماس گرفته شد و خواهان ملاقات
حضوري با ايشان در اداره اماکن شدند. پس از مراجعه آقاي درخشان خواستار
امضاي تعهدنامه اي شدند که ذيلا ارائه شده و در آن خواستار رعايت اصول
اخلاقي و قوانين و شئونات انقلابي و اسلامي شده اند و نکته جالب توجه ، چند
خطي است که بصورت دستي در زير تعهدنامه اضافه شده است و در آن شخص متعد مي
شود در تمامي ساعات کار واحد صنفي حضور داشته باشد و حتي يکي از اعضاي
خانواده نيز حق نگهداري از مغازه را در صورت عدم حضور شخص متعهد
ندارد!
آقاي درخشان نامه مربوطه را امضا ننمودند و بعد از گذشت چند روز در تاريخ
4/4/86 اخطاريه اي مبني بر تعطيلي واحد صنفي براي ايشان ارسال شد و متعاقبا
در تاريخ 16/4/86 مغازه ايشان پلمپ گرديد.
پس از نامه نگاري و پيگيري هاي فراوان سرانجام در تاريخ 3/6/86 آقاي درخشان
با رياست اماکن عمومي اصفهان سرهنگ عاصمي حضورا ملاقات نمودند. سرهنگ عاصمي
در اين ملاقات داشتن محل کسب براي ايشان را غيرقانوني دانست چرا که ايشان
در ستون مذهب فرم مربوطه کلمه "بهايي" را قيد نموده اند.
لازم به ذکر است محل کسب عده اي ديگر از بهاييان نيز در بهارستان (شهري در
20 کيلومتري جنوب شرقي اصفهان) تعطيل شد و پس از مراجعات متعدد ايشان اجازه
کسب داده شد ولي همچنان اجازه کسب براي آقاي درخشان صادر نشده و مراجعات و
نامه نگاري هاي متعدد ايشان بي نتيجه مانده است.
همچنين در تاريخ 23/2/87 در اداره اماکن به ايشان اظهار شد جواز کسب شما
صادر نخواهد شد مگر اينکه از اين شهر برويد! لازم به ذکر است در طول 30 سال
گذشته بهاييان از داشتن مشاغل دولتي و مهم محروم بوده اند و اکنون، صرفا به
دليل "بهايي بودن" از داشتن مشاغل آزاد نيز محروم مي شوند.
فعالان حقوق بشر در ایران
HOME |
