سخنرانی

 هورا

سوت

هورا

کف

به سیاهی می زند جمعیت.

 

ایستاده

بر سکویی

بالاتراز تراز چشم ها

و بالاتر از سر ها و شانه ها

عبور باد بر چهره  وُ

عرق نشسته بر تنش

از خاطرش میگذرد

هوای آزادی

هنگام ِ موعود بوسه و باران و برابری

لبخند بر کنج لب

نگاهی به افق

یاد آنان که گذشتند

این همه سال

از معبر آتش و خون

لبخند بر کنج لب

نگاهی به جماعت منتظر

هورا

کف

سوت

هورا

هورا

و چهار پایه زیر پایش را خالی می کند !

 

                                                                       علیرضا عسگری – مهر 87