به مناسبت ۱۹ امین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ به طبق روال سال های گذشته خانواده و بازماندگان قربانیان این کشتار به همراه جمعی از فعالین اجتماعی در صبح روز جمعه ۹ شهریور در دشت خاوران گرد آمدند تا یاد و خاطره تمامی جان باختگان سال های ۶۰ تا ۶۷ خصوصا اعدامیان کشتار تابستان ۶۷ را گرامی بدارند. در تابستان سال ۱۳۶۷ بیش از چهارهزار نفر از زندانيان سياسی از طيف های مختلف فکری- عقيدتی ايران به دستور مسئولان جمهوری اسلامی در زندان های ايران، بويژه زندان اوين، اعدام شدند.

ماموران امنیتی طی هفته های گذشته به درب منزل برخی از خانواده ها مراجعه کرده و آنها را برای عدم حضور در گلزار خاوران تحت فشار قرار داده بودند. با چندین تن از خانواده ها تلفنی تماس گرفته و تهدید کرده بودند که در صورت حضور در گلزار خاوران با آنها به شدت برخورد خواهد شد. همچنین مقام های امنيتی خانواده ها را برای نرفتن به اين گورستان، تحت فشار قرار داده بودند و در اين خصوص، به برخی تلفن کرده با احضار برخی دیگر به ایشان گفته بودند در اين مراسم، فقط بايد خانواده ها شرکت کنند.
در ساعت های ابتدای صبح جمعه خانواده ها و دیگر فعالین اجتماعی به دشت خاوران و گورستان مربوط به این کشتار ها مراجعه کردند. در جلوی درب ورودی گورستان کانال عریضی به منظور آن چه انتقال آب خوانده می شد کنده شده بود که همین امر باعث شد که مراجعه کنندگان مجبور شوند صدها متر را در خاکی طی کنند تا بتوانند با دور زدن کانال خود را به محل گور های برسانند. لازم به ذکر است که پل چوبی که در مقابل درب اصلی گورستان برای رفت و آمد در ساعات ابتدای صبح وجود داشت به وسیله نیرو های امنیتی برداشته شده بود. همین امر موجب شد که مراسم با تاخیر چند دقیقه ای شروع شود.

ماموران لباس شخصی و همچنین مامورین نیروی انتظامی، در تمام مسیر و در محل خاوران، حضور داشتند و به ایشان گوشزد می کردندکه هر چه زوردتر محل را ترک کنند. در این میان یک نفر از نیرو ها انتظامی به همراه چند نفر از لباس شخصی ها به جمع حاضران پیوست و چند کلمه ای را در لزوم برگزاری آرام مراسم و همچنین تمام کردن مراسم در ساعت ۱۰ گوشزد کرد.

خانواده ها با دسته های گل، محل دفن عزیزانشان را آراسته بودند. در قسمت وسط محوطه، عکس های جانباختگان که با گل تزئین شده بود، کنار یکدیگر گذاشته شده بودند. خانواده ها گرداگرد عکس عزیزانشان جمع شدند و با شعر خاوران خاوران …. مراسم را آغاز نمودند.

در این مراسم چند تن از مادران جانباختگان سخنرانی کرده و گفتند: شما حق ندارید با ما به این شکل رفتار کنید. ما اگر به جای این همه کوپه خاک، که شما بر سر راه ما قرار داده اید، قیر داغ هم بر سرمان بریزید، باز به اینجا خواهیم آمد. اینجا خانه عزیزان ماست. معیادگاه ماست با عزیزانمان. شما نمی توانید ما را از آمدن به اینجا منع کنید. همچنین خواهر یکی از جانباختگان به اعتراض به ماموران گفت اگر سنگ هم بر سر ما ببارد، ما دست از اینجا بر نمی داریم. اگر ما را نگذارید که به اینجا بیاییم با عکس های عزیزانمان به خیابان ها خواهیم رفت.  مادر معینی در مورد پسرش هبت معینی (همایون) و خاطراتش صحبت کرد. او سپس آخرین صحبت هبت در زندان را برای حاضرین خواند.

در انتهای مراسم صفی از تمامی حاضران تشکیل شد که دست در دست هم ضمن حمل عکس جانباختگان دور تا دور مزار آنان شروع به حرکت کردند و به خواندن سرود پرداختند. حضور دانشجویان و جوانان علیرغم تمام فشارها در این مراسم بسیار چشمگیر بود. همچنین خانواده ها خواستار آزادی زندانیان سیاسی و بویژه اسانلو شدند و با شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد حمایت خود را از آنان اعلام نمودند .

ناصر زرافشان که برای شرکت در این مراسم مراجعه کرده بود از محل بازار گل توس مامورین بازگردانده شد. به عمویی و رئیس دانا هم، اجازه حضور و سخنرانی داده نشد. در اواخر مراسم ماموران قصد دستگیری چند تن از جوانا را داشتند، که خانواده های ایشان مانع دستگیری آنان شدند. اما به گفته برخی از شرکت کنندگان در مراسم، ماموران چند نفر را دستگیر کرده اند.
گزارش تلفیقی از خبرنامه گویا، رادیوفردا و وبلاگ آوای دانشگاه