|
خبر جديد مشكلات كارگران كارخانه گچ سمنان 87.3.20 انجمن دفاع ازكارگران و بيكاران وضعيت كارخانه هاي شهر سمنان نيز مثل ساير شهرهاي ديگر بحراني است.يك فعال كارگري در خصوص مشكلات موجود در كارخانه گچ سمنان به فرياد كارگر گفت:“ الان بيشتري مشكلي كه جامعه كارگري دارد مساله دستمزدها است. يعني با اين تورمي كه در جامعه ما وجود دارد با اين دستمزدها 219 توماني كارگر نميتواند جواب گوي زندگي خانواده اش باشد. كارخانه ما در طي 24 ساعت 3 شيفت كار ميكند و هرچند شايد حقوقها به موقع پرداخت شود ولي متاسفانه حقوق خيلي پائين است.من نميدانم اين مشكل به دولت بر ميگردد يا به وزارت كار كه روي چه حسابي اين ميزان دستمزد براي كارگر در نظر گرفته ميشود واقعا من نميدانم؟!الان هستند كساني كه اينجا كار ميكنند چيزي حدود 230 هزار تومان حقوق ميگيرد ,چيزي حدود 170 هزار تومان اجاره خانه ميدهد ,بچه مدرسه اي دارد,و خرجهاي جانبي هم دارد و شرايطش به شدت بحراني و سخت است و به خاطر همين مجبور است كه اضافه كاري كند. يعني كارگر را مجبور ميكنند كه چند شيفت و چيزي حدود 13 ساعت در روزكار كند كه حداقل بتواند تا حدي ميزان حقوقش را بالا ببرد تا خرج زندگيش را در بياورد. از طرفي نداشتن شوراهاي كارگري از ديگر مشكلاتي است كه در بيشتر كارخانجات ما وجود دارد.هيچ كدام از كارخانجاتي كه در شغل خاص خود ما يعني 27 كارخانه گچي كه من سراغ دارم شوراي كارگري ندارند.موضوع بعدي موضوع رسيدگي جسمي و پزشكي و درماني به كارگران است كه اصلا رسيدگي نميشود . كارخانه گچ كارخانه اي است كه بايد در آن به كارگران روزانه شير داده شود به دليل وجود گردهاي ناشي از گچ و دودهاي بسيار بدي كه در اينجا توليد ميشود ولي انجام نميشود عليرغم پيگيري هاي زياد و مستمر ولي متاسفانه اصلا رعايت نميشود و ترتيب اثري داده نشده است.نمونه داشتيم كه چند كارگر ما به خاطر همين موضوع دچار بيماري سل شدند و از اينجا رفتند.اكثر كارخانجات شهرك صنعتي سمنان به خاطر نداشتن مواد اوليه يا به خاطر اينكه كارفرما سود خود را بالا ببرد يا شرايط به گونه اي است كه مجبور ميشود بسياري از كارگران را بيكار كند خصوصا در امسال و اواخر سال گذشته ,خيلي از كارگران بودند كه كار ميكردند ولي متاسفانه اغلب آنها از كار بيكار شدند ويا كارخانه را نيمه تعطيل كردند و يا شيفتهاي توليد كارخانه به يك شيفت تقليل پيدا كرده است. مشكل اصلي تر جامعه كارگري اما سركوب از جانب كارفرما و دولت است, به چه شكل !؟به اين شكل كه با توجه به تمام اين مشكلاتي كه اشاره كردم ولي كارگر حتي به خاطرهمين حداقل حقوق خودش هم ميترسد حرفي بزند واين بزرگترين ظلمي است كه به ما شده است.اگر كارفرما متوجه بشود كه كارگري دارد حقايقي را بيان ميكند و به ضرر او تمام ميشود مسلما خود ش را راحت ميكند و ميگويد اگر ناراضي هستي برو خوش آمدي! بيكاري هم كه مثل نقل ونبات در ايران ريخته است. لذا كارگر از ترس بيكاري و ازترس اينكه مبادا كارفرما متوجه شود و او را اخراج كند,مهر سكوت بر لب ميزند و حقايق را نميگويدو ميسوزد و ميسازد. واين بزرگترين ظلمي است كه به جامعه كارگري ما شده است.من تا جايي كه از وضعيت كارگري كشورهاي خارجي اطلاع دارم ,اتحاديه دارند,صنف دارند,شورا دارند و با كوچكترين مساله و ظلمي كه در حقشان بشود اعتراض ميكنند و به حق خود ميرسند ولي ما متاسفانه به خاطر اينكه بيكار نشويم حقايقي را كه در كارخانمان ميگذردكتمان ميكنيم.” ** گزارشي از وضعيت كارخانه تهران پتو در قم معضلات كارخانه هاي شهرستان قم نيز مانند ساير شهرهاي ديگر در سطح كشور تاسف بار است . يك فعال كارگري در اين شهر در ارتباط با اين معضلات به فرياد كارگر گفت:“ شركت ما الان بعد از 20 سال تبديل به شركت پارچه شده است و ديگر پتو توليد نميكند. مشكل اصلي ما عدم نقدينگي است علاوه بر اينكه تعداد 2500 كار در اين كارخانه مشغول به كار بود كه الان تبديل به 500 نفر شده است.متاسفانه با توجه به اين مشكل كارگران دچار مشكلات معيشتي شده اند به لحاظ روحي دچار مشكل شده اند. در خانواده ها تنش وارد شده است.بازار كساد است. توليدات از چين وارد ميشود و اين سياست روي توليدات ما تاثير منفي گذاشته است.اين واردات زير نظر دولت به صورت آزاد انجام ميشود و اين يكي از اصلي ترين مشكلات ماست.ما 500 نفر كارگر داريم كه 300 نفر رسمي و 200 نفر قراردادي هستند.هيچ اقدامي از جانب دولت يا مديريت براي اينكه اين تعداد كارگر رسمي شوند انجام نگرفته است.چون قراردادي بودن كارگران به نفع كارفرما است به دليل اينكه اين طوري ميتواند بيشتر از كارگر كار بكشد و كمتر مزد بدهد و از آن طرف هر موقع كه دلش خواست كارگر را اخراج كند.درعين حال در كارخانه هاي شهر قم تبعيض جنسيتي نيز يكي ديگر از مشكلات ما است. به اين ترتيب كه آقايان را اخراج ميكنند و كارگران خانم را جايگزين آنان ميكنند تا بتوانند به آنها حقوق كمتري بدهند, مزايا به خانمهاي كارگر تعلق نميگيرد, حقوقشان نصف مردان است ولي بيشتر از مردان از آنان كار ميكشند.در وهله اول چند برگه سفيد جلوي كارگر ميگذارند و از او امضا ميگيرند بابت چند ماه ,به محض اينكه كارگر ازكارش ناراضي باشد برگه تصفيه را روي ميز ميگذارد در حالي كه كارفرما از 10 ساعت كار فقط حقوق 8 ساعت را به كارگر داده است, وقتي هم به هيئت تشخيص شكايتي از طرف كارگر برده ميشود,ميگويند از لحاظ قانوني پول به شما پرداخت شده است, در حالي كه از لحاظ شرعي پول كامل پرداخت نشده است.عرضه و تقاضا همين است. زماني كه ما 30 ميليون بيكار دركشور داريم ,وقتي يكي اخراج ميشود به ازاي آن يك نفر 10 نفر پشت در كارخانه صف كشيده اند براي كار .ما موارد اخراج كارگران را هم داشته ايم.مثلا چند ماه پيش كارگران اعتصاب كردند و گفتند حقوق ميخواهيم در عوض اخراج شدند.اينها همه قراردادي بودند,.كارگرقراردادي چه كار بايد بكند. با اين حقوق بايد هزار بدبختي زندگيش را پاسخ بدهد, بايد اجاره خانه بدهد, بايد پوشاك تهيه كند, بايد خوراك تهيه كند,اما كسي توجهي ندارد. مشكلات قراردادي ها خيلي بيشتر از رسمي ها است.ما تورم 50% در كشور داريم اما شما مقايسه كنيد حجم تورم را با ميزان سبد هزينه كارگر! در حال حاضر ما در كل 6 ماه حقوق معوقه داريم. به اين شكل كه مثلا حقوق من كه 300 هزارتومان است يك جا سر وقت به من داده نميشود بلكه هر دوهفته 100 تومان به من ميدهند كه به هيچ جاي زندگي من نميرسد.سر برج هم يك ميزاني ميدهند بعد هميشه برجي 70 تومان عقب مي افتد. مثلا من خودم هنوز عيدي سال گذشته را دريافت نكرده ام. در حال حاضر 450 هزارتومان از كارخانه طلب دارم.كارفرما ها سو استفاده ميكنند. كارخانه ما بيش از 100 ميليون وام گرفت. اما نميتواند كارخانه را بچرخواند.ميگويد صرف ندارد زماني كه اينجا 2500 كارگر داشت صرف ميكرد ولي الان نميكند. يك زماني كارفرما ميرفت 30 تريلي الياف مثلا از اكراين يا كره مي آورد,الان بانكهاي خارجي به خاطر تحريمها اعتبار نميدهند,كارفرما هم صلاحيت ندارد سياست درست را پياده كند لذا كارخانه نابود ميشود و اشتغال پائين مي آيد. ما در كل كشور 20% كارگر رسمي داريم و 80% در كل كشور قراردادي هستند و اين واقعا فاجعه است. شركتهاي دولتي از دولت پول ميگيرند ولي شركتهاي كوچك روز به روز منحل ميشوند.تعداد زيادي كارخانه در قم به همين دلائل يا دلائل مشابه منحل شده و كارگرانش بيكار شده اند.” انجمن دفاع ازكارگران و بيكاران 87.3.20 |