با یاد خدا ، بنام عشق ، بنام خرد ، بنام انسان ، بنام آزادی ، بنام اخلاق

دبیر کل محترم سازمان ملل ، کمیسر عالی سازمان حقوق بشر ، ریاست سازمان عفو بین الملل ، ...

موضوع : آقای ارژنگ داودی ، معلم ، شاعر ، نویسنده ، زندانی سیاسی – 48مین روز اعتصاب غذا

با تقدیم سلام و احترام

باستحضار میرساند آقای ارژنگ داودی ، مدیر مجتمع علمی – فرهنگی پرتو حکمت در تاریخ 18/8/82 دستگیر شده و باتهام !؟ تشکیل و اداره جنبش آزادی ایرانیان ، سازماندهی فعالان و محکومان سیاسی کشور و نوشتن مانیفست جمهوری سکولار به چندین سال زندان محکوم گردیده اند . بکار بردن عبارت چندین سال به این دلیل می باشد که با وجود سپری شدن 5 سال از دوران محکومیت ، حکم صادره هنوز به ما ابلاغ نشده و درک ما از سالهای محکومیت ایشان به صحبتهای شفاهی قاضی و مدیر دفتر وی مریوط میشود که تا 20 سال نیز ذکر شده است .

نوشتن مصیبتها و شکنجه هایی که در حین بازجویی به ایشان وارد آمده است و نیز نگهداری در بین اشرار و قاچاقچیان ، مآلا" تبعید به بندرعباس  از درد جانکاهی که هم اکنون نیز گرفتار آن هستند نمی کاهد . کاهش شدید بینایی ، دردهای مفرط ناحیه کتف چپ و زانوی پای راست ، پاره شدن پرده گوش چپ و همچنین خونریزی از لثه ها که هنوز هم گریبانگیرش هستند روزهای تلخ آن زمان را همیشه یادآوری می نماید که حتی مسئولین حاضر نشدند به هزینه شخصی و گزاف ، امکانات معالجه را فراهم آورند .

علاوه بر صدمات جسمی ، جهت به زانو درآوردن و مستأصل نمودن ایشان از هیچ کوششی فروگذار ننموده تمام مدارک و اسنادی که حتی به پرونده هم مربوط نمیشد ضبط نموده و تنها بعد از 5 سال ، بامشقت موفق به استرداد شناسنامه شدیم.

غم انگیزتر اینکه با وجود پلمب شدن محل کار و سکونت ، آنجا فروخته شده است و این مسئله پس از پیگیری و اصرار جهت مراجعه به منزل بعنوان برداشتن لباس و وسایل شخصی معلوم گردید و طی مراجعات مکرر به دادگاه انقلاب متأسفانه تاکنون هیچ جواب روشن و واضحی دریافت نکرده و به صور مختلف از زیر بار موضوع شانه خالی کرده و هر کدام گناه را به گردن دیگری می اندازد .

آفای ارژنگ داودی از سال 82 تاکنون از بازداشتگاه اولیه به زندان اوین ، از اوین به زندان رجایی شهر ، از رجایی شهر به زندان بندرعباس ، از بندرعباس به اوین ، از اوین به رجایی شهر منتقل شده اند یعنی جمعا" 5 بار زندان ایشان را عوض کرده و تمام بندها و سالنها  و سلولهای انفرادی را تجربه کرده اند و در میان جانیان بالفطره ، منحرفین اخلاقی ، قاتل ، سارق مسلح ، کلاهبردار ، شرور و ... نگاهداری شده اند بطوریکه بطور متوسط ایشان هر 5 هفته یکبار جابجا شده اند و این یعنی شکنجه مستمر وظلم فاحش .

بالاخره جهت اعتراض به رأی غیرقانونی ، پس از مشورت با چند وکیل ، لایحه ای بمنظور اعاده دادرسی تنظیم گردید ولی افسوس موانعی که سر راه ما قرار داده اند تمام شدنی نیستند چون بدلیل عدم ابلاغ رأی و عدم تحویل یک رونوشت از آن به ما که حق قانونی و شرعی متهم می باشد امکان ارسال لایحه را به دیوانعالی کشور جهت رسیدگی مجدد به پرونده ناممکن ساخته و دوباره تمام امیدهای ما را به یأس تبدیل نمودند .

بدینترتیب بدلیل ظلمهای آشکاری که بشرح فوق باستحضار رسید و علیرغم مراجعات مکرر به مقامات قضایی و امنیتی هیچ کس جوابگوی آن نبود ایشان از تاریخ 30/1/87 در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زدند در تاریخ 8/2/87 یعنی پس از 10 روز از شروع اعتصاب ، مسئولین زندان اوین به جای رسیدگی به درخواست مشروع و قانونی ایشان و انعکاس موضوع به مقامات مربوط بر اساس یک دستور بی نام و بدون امضاء ، وی را به زندان رجایی شهر انتقال دادند و در حال حاضر در بند 6- سالن 16 بین 210 نفر جانی و ... که هیچ سنخیتی با جرم ایشان ندارد در فضایی که در رژیم پیشین به 35 نفر اختصاص داشت ، نگهداری میشود .

اینک پس از گذشت 48 روز از شروع اعتصاب غذا ، در طول اینمدت از سوی مسئولان زندان نه تنها کمترین توجهی به سلامت و درخواست ایشان نگردیده بلکه به بهانه جرم بودن اعتصاب غذا ، تهدید به پرونده سازی و اعزام به دادگاه نیز شده اند ، مگر جرم اعتصاب غذا اگر هم مجازاتی داشته باشد مرگ است .

آیا اینگونه استنباط نمیشود که مسئولین از برملا شدن مراحل رسیدگی و صدور حکم وحشت دارند ؟ بغیر از این است که دلایل اتهام کاملا" بی اساس و دقیقا" در تضاد با اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد ؟ آیا بدلیل اشتباهات فراوانی که در طی رسیدگی به پرونده مرتکب شده اند در صدد خفه کردن صدای ایشان و خدای نکرده حذف ایشان نیستند تا خطاهای خود را بپوشانند ؟

با این تفاسیر بعنوان یک انسان عاجزانه تقاضا دارم با توجه به شرایط بسیار نامساعدی که آقای ارژنگ داودی در حال حاضر دارند و روز بروز خطرناکتر هم میشود و شدیدا"سلامتی و جان ایشان تهدید میشود به وضعیت ایشان رسیدگی فوری و درخواستهای مشروع و قانونی وی مورد بررسی قرار گیرد و امکانات آزادی ایشان فراهم گردد.

زنده باد آزادی

                مرده باد استبداد

نازنین داودی همسر آقای ارژنگ داودی   

15/3/87

به سازمانهای زیر ارسال گردید:

دبیر کل سازمان ملل آقای بان کی مون

کمیساریای عالی حقوق بشر خانم لوئیز آربور

کمسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا

سازمان عفو بین الملل

سازمان دیدبان حقوق بشر

http://hrdai.blogspot.com

pejvak_zendanyan@yahoo.com

pejvakzendanyan@gmail.com

tel. : 0031620720193

انتشار:

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران