به نظر نمی رسد تبریک روز معلم به فرزاد کمانگر به مناسبت 12 اردیبهشت او را خوشحال نماید!ا
اینگونه شنیده شد که وبلاگنویسان ایرانی و معلمین قصد دارند یا داشته اند که روز 12 اردیبهشت را که سالهاست از طرف رژیم نام روزمعلم به خود گرفته است، روز فرزاد کمانگر بنامند! ضمن احترام نهادن به این ایده ارزشمند و این اتحاد، ذکر نکاتی را در اینجا ضروری می بینم. بیایید فراموش نکنیم که این روز، روز مرگ یکی از مهمترین نیروهای فکری رژیم اسلامی بوده و استدعا می شود که پاکی و جاودانگی فرزاد کمانگر را به مرگ مطهری آلوده نکنیم! هر چند که نمی توان پیش بینی نمود که اگر او در قید حیات بود با آنهمه شعار فریبنده ای که در کتابهایش عنوان نموده است در مقابل جنایات رژیم چه موضعی را به ظاهر اتخاذ می نمود ولی آنچه مسلم است مورد احترام بودن او از جانب رژیم و شخص خمینی بیانگر این می تواند باشد که اگر او هم می بود هیچ تاج گلی را نثار این ملت نمی کرد. حال از این بگذریم که پشت سر مرده حرف نزنیم !ا
 

در تمامی دنیا روز 13 مهر را که مصادف است با 5 اکتبر روز معلم نام نهاده اند و این یک مناسبت بین المللی است چرا که در 1994 در شهر ژنو، زمانی که یونسکو پیشنهاد جهانی کردن آن را ارائه داد هیئت ایرانی که عبارت بودند از سیروس ناصری، غفرانی ، نادر قورچیان، عباس صدری، محمود مهر محمدی و حسین معینی به این پیشنهاد رای مثبت دادند و این روز با حضور تقریبا همه کشورهای دنیا روز معلم نام گرفت. اما اساسا چگونه می شود که رژیم حاکم که تقریبا امضا کننده اکثر موافقتنامه ها و معاهدات بین المللی است در کشور خود، خود را ملزم به رعایت آن نمی بیند ؟! آیا غیر از این است که از جهانی شدن در هر عرصه ای هراسناک است و از نگاه جهانیان به خود و سهل انگاریها و اهمال تعمدانه ای که به تمامی قشرهای اجتماعی کشور دارد نگران است و گریزان! اما از طرفی هم اگر از حق نگذریم این روزها واقعا هم نباید در ایران مصادف با مناسبتهای جهانی باشد زیرا باید پذیرفت که در هر زمینه ای کشور ما دچار یک عقب ماندگی است. مگر غیر از این است که درد و رنج و محنتی که معلمین ایران متحمل می شوند بسیار بیشتر و متفاوت تر از معلمین غیر ایرانی است! در کجای دنیا معلمین اینگونه تحقیر می شوند به بند کشیده می شوند و به مرگ محکوم می شوند؟ در کجای دنیا معلمی را که از سفره خالی شاگردش می گرید و درد "کوروش" اش را که از سر فقر و در غم نان می میرد، فریاد می زند، می گیرند و به بند می کشند و فقط در 7 دقیقه محکوم به مرگش می کنند؟!
 

فراموش نکنیم که در این روز معلمین ایرانی بیش از هر زمان دیگری به یاد کمبودها و نا معادلات پیچیده و حل ناشدنی زندگی خود می افتند! کمبود های بی نظیری که باید هم روز خاصی به آن تعلق بگیرد تا اگر مانند همیشه به پشت گوش انداخته شود دنیا آن را زیاد احساس نکند. مانند هر روز دیگری که تعمدا متفاوت است با روزهای مشابه آن در دنیا. همانگونه که روز 8 مارس نیز اساسا به عنوان روز جهانی زن در ایران نه تنها معرفی نشده بلکه همانند روز 13 مهر، در هیچ تقویم ایرانی نیز به آن اشاره نشده است! رژیم ایران برای حفظ خود هزینه های مادی و فکری زیادی متحمل گردیده و می شود و این مائیم که هنوز اندر خم یک کوچه از این هزار توئیم ! نقش دورویانه و نفاق بر انگیز رژیم را حتی در اعیاد مذهبی هم می بینیم. چند عید از عید های رمضان را به خاطر می آورید که با سایر کشورهای مسلمان جهان به عید گرفته باشید؟! این رژیم سیاهکار تر از این است که جرات نماید 8 مارس را روز زن بخواند و هراسناکتر از آن که 13 مهر را روز معلم !ا
 

بسیار جای تاسف است که روز 12 اردیبهشت که روز تایید شده رژیم به عنوان روز معلم است را به فرزاد کمانگری تبریک بگوییم که در زندان همین جلادان به مرگ محکومش می کنند. فرزاد کمانگر "تئوریسین" نظام نیست. او فقط یک معلم است، یک مبارز و یک جاودانه مرد است. من ِ معلم، جاودانگی او را با تباهی 12 اردیبهشت معامله نخواهم کرد.ا

. با تشکر- بنفشه از مهاباد

HOME