بنابه گزارشات رسیده در طی هفته های اخیر فشار بر خانواده های زندانیان سیاسی قتل عام شده در سال 1367 شدت یافته است.آنها خودسرانه دستگیر و زندانی می شوند و یا اینکه به دادگاه فرا خوانده می شوند و مورد محاکمه قرار می گیرند و یا تهدید به اخراج از محل کار خود می شوند. همچنین آقایان علی صارمی، محمد علی منصوری و ناصر سوداگری همچنان در زندان بسر می برند و از آزادی آنها خوداری می کنند.

آقای علی صارمی که 11 شهریور 1386 پس از شرکت در مراسم نوزدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی 1367 با یورش مامورین وزارت اطلاعات، در منزل دستگیر و به بند مخوف 209 اوین منتقل گردید. او بیش از 4 ماه در سلولهای انفرادی و نزدیک به 7 ماه در شکنجه گاه 209 اوین بسر برد، و در طی این مدت دائم مورد بازجوئی و در حین بازجوئی تحت شکنجه های وحشیانه قرار داشت . آقای صارمی بیش از 1 هفته است که در قرنطینه زندان اوین بسر می برد،او از نارسائی شدید در غده تیروئید رنج می برد و می بایست روزانه داروهای خود را مصرف نماید. بازجویان وزارت اطلاعات برای تحت فشار قرار دادن او تا به حال 2 بار داروهای او را قطع نمودند بار اول هنگام انتقال به بند 209 و در حال حاضر که در قرنطینه بسر می برد از روز گذشته به دلیل قطع دارو هایش بیش از یک هفته  وضعیت جسمی او رو به وخامت گراییده و به سختی  قادر به تکلم است. تلاشهای خانواده او برای انتقال به مراکز درمانی تا به حال بی نتیجه بوده و زارت اطلاعات از انتقال او به مراکز درمانی ممانعت می کند.

خانم مهین صارمی همسر آقای صارمی هفته گذشته به اجرای احکام دادگاه انقلاب شهر ری برای آزاد کردن سند منزلشان مراجعه کردند او به دستور فردی بنام معصومیان قاضی این دادگاه بازداشت شد و قصد انتقال او را به زندان اوین داشت ولی با اخاذی از این  خانواده ایشان را پس از ساعتها بازداشت آزادکردند. خانم صارمی قبل از این به دلیل پیگیری حقوقی وضعیت همسرشان بدستور راسخ دستگیر و چندین هفته در سلولهای انفرادی بند 209 بازداشت شده بود.

آقای محمد علی منصوری نزدیک به 7 ماه در بند مخوف 209 اوین بود که بیش از 4 ماه آن را در سلول انفرادی و تحت شکنجه قرار داشت او اخیرا به بند عمومی منفقل شده .آقای منصوری  چند هفته پیش به دادگاه انقلاب برده شد و توسط فردی بنام مقیسه معروف به ناصریان از دست اندکاران اصلی قتل عام زندانیان سیاسی 1367 می باشد و اخیران به عنوان قاضی، زندانیان سیاسی را مورد محاکمه قرار میدهد. رفتار او با زندانیان وحشیانه است و برخوردهای او بیشتر به بازجویان شباهت دارد تا قاضی و در مواجه با زندانیان سیاسی بازمانده از قتل عام 1367 گفته است که چرا شما زنده ماندید ؟ و چرا شما را نکشتند؟

خانم معصومه منصوری از دانشجویان امیر کبیر، بدلیل پیگیری وضعیت پدرش آقای منصوری در آبان ماه 1386 بدستور راسخ دستگیر و چندین هفته در سلولهای انفرادی بند 209 زندان اوین بازداشت بود. بازجویان وزارت اطلاعات و راسخ برای او پرونده سازی کرده اند خانم منصوری هفته گذشته به شعبۀ 15 فراخوانده شد و توسط فردی بنام صلواتی قاضی این شعبه مورد محاکمه قرار گرفت . صلواتی در بدو شروع کارش خطاب به خانم میرزائی وکیل خانم منصوری چنین گفت : می دونی که گرفتن چنین پرونده ای چقدر برای سوابق کاری تو ضرر دارد، برو پرونده مواد مخدریها را بگیر توی آن پول بیشتر است . صلواتی در حین محاکمه با داد و فریاد و پرخاشگری برخورد می کرد و به خانم منصوری اجازه مشورت با وکیلش نمی داد و خانم منصوری را از کنار وکیلش جدا کرد و وادار کرد که در  نقطه دیگری بنشیند. رفتار صلواتی با وکیل تحقیر آمیز و غیر انسانی بود.

آقای ناصر سوداگری 11 شهریور 1386 دستگیر و به بند 209 اوین انتقال داده شد او  ماه گذشته مورد محاکمه قرار گرفت و به صرف شرکت در نوزدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی 1367 به 1 سال زندان محکوم شد. پدر آقای سودگرای هفته گذشته در گذشتند .حسن زارع دهنوی معروف به قاضی حداد هنگامی که پدر آقای سوداگری در آستانه مرک بود اجازه آخرین وداع با پدرش به او داده نشد. ، همچنین وقتی که پدر آقای سوداگری در گذشتند به او اجازه شرکت در مراسم خاکسپاری داده نشد .حسن زارع دهنوی ابتدا به خانواده سوداگری گفته بود که اگر سندی را بعنوان وثیقه قرار دهند به او اجازه خواهد داد  که در مراسم خاکسپاری پدرش حضور یابد ولی پس از چند روزدوندگی و متحمل شدن هزینه های سنگین از حضور او درمراسم پدرش ممانعت کردند. این یکی از شیوه های غیر انسانی حسن زارع دهنوی است که با وعده دادن و دواندن خانوادها و نهایتا عمل نکردن به آن  سعی بر وارد کردن حداکثر  فشار روحی  برآنها است.

لازم به یادآوری است که سازمان عفو بین الملل طی فرآخوانی که در تاریخ 2 نوامبر 2007 صادرکرد زندانی کردن خانواده های قتل عام 1367 را محکوم نمود.و در این فرآخوان در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1367چنین ادامه مید هد: عفو بين الملل بر اين گمان است که این اعدامها یک جنایت علیه بشریت محسوب می شود. طبق قانون بین المللی که در سال 1988 معتبر بوده جنايت ها عليه بشريت عبارتند از حملات گسترده يا سيستماتيك عليه شهروندان، بنا به دلايل تبعيض آميز, از جمله سياسي بايد يك تحقيقات مستقل و بي طرفانه دربارة اعدام هاي 1988 صورت گيرد و تمامي مسئولان (آن) مي بايست در برابر عدالت قرار گيرند و مجازات هاي مقتضي دريافت كنند.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، محروم کردن زندانیان سیاسی برای آخرین دیدار با بستگانشان و یا شرکت در مراسم خاکسپاری، قطع داروهای آنها ،پرونده سازی و محاکمه خانواده آنها و ادامه بازداشت اعضای خانوادهای قتل عام زندانیان سیاسی 1367 و پرونده سازی و مورد محاکمه قرار دادن آنها بدلیل شرکت در مراسمی که بستکانشان بدستور این رژیم به قتل رسیده اند را محکوم می کند و از سازمانهای حقوق بشری خواستار مداخله برای آزادی فوری آنها است

 فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران

7فروردین 1387 برابر با 26 مارس  2008

 

شرایط زندانیان سیاسی فوق به سازمانهای زیر گزارش شد

1- عفو بین الملل

2- شورای حقوق بشر سازمان ملل

3- کمیسر عالی حقوق بشر

4- دیدبان حقوق بشر

pejvak_zendanyan@yahoo.com

pejvakzendanyan@gmail.com

tel. : 0031620720193