به نام خدا
بيانيه ي روز پنجم دانشجويان حق طلب دانشگاه شيراز
خروش موج با من می کند نجوا
که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت ...
تجمع دانشجویان دانشگاه شیراز در اعتراض به مدیریت بي كفايت دانشگاه و جهت کسب حقوق دانشجویان در حالی وارد هفته ی دوم خود می شود که مسئولینی تنگ نظر به خیال خویش با دست یازیدن به هر سلاح ناجوانمردانه ای در صدد مقابله با اتحاد برآمده از اعتراضات به حق دانشجویان برآمدند .
آنان صدای رسای اعتراض دانشجویان را با بی مهری و سکوت خویش پاسخ می گویند .
اما چرا سکوت ؟ مگر ما چيزي جز حق خود خواسته ايم ؟ آيا ما خواستار چيزي جز شان دانشجو هستيم ؟ فرياد حق طلبي و عدالت خواهيمان به اندازه كافي براي مناديان عدالت رسا نيست ؟ اين اولين باري نيست كه نسبت به مسائل دانشجو بي اعتنايي صورت مي گيرد اما مي تواند بر آن نقطه انجامي باشد.
اكنون اتحاد بي نظير دانشجويان دانشگاه شيراز در راستاي اخراج مديري نالايق كه ناكارآمدي ، سوء مديريت ، سوء استفاده از اموال عمومي ، پادگاني و امنيتي كردن فضاي دانشگاه را در كارنامه ي سياه خويش درج كرده است به نقطه ي سرنوشت ساز حود نزديك شده است .
اينك ما ايستاده ايم تا دروغ و دورويي عجين شده با ذات مديريت فعلي ( سابق ) دانشگاه « يك بار و براي هميشه » حذف و ديگر باره فضايي مبتني برا اعتماد و اتحاد بسازيم .
ما دانشجويان دانشگاه شيراز به همه ي دوستان و هم پيمانان خود كه داغ تبعيض و مظلوميت بر پيشاني دارند اعلام مي داريم در جهت احقاق حقوق حقه ي خود و تمامي دانشجويان اين مرز و بوم و هم چنين اساتيد و كارمنداني كه فرياد صامت آنها نيز در همه جا به صورت شب نامه و حمايت از دانشجويان متجلي شده ، لحظه اي از پاي نخواهيم نشست و به مسئولين اعلام مي داريم كه :
مي ايستيم ، مي خوانيم تا پاي جان مي مانيم