نامه از
زندان
به نام
خداوند هستی
آفرین
آزادی
و دموکراسی
آخوندی
آزادی
و دموکراسی ،
به
تصور و دیدگاه
آخوندها در ایران
به ظاهر اسلامی
، فقط برای
سردمداران رژیم
ودر ارتباط با
انچه که میخواهند
و می پسندند
وجود دارد
والا برای هیچ
قشر و گروه دیگری
وجود ندارد . و
اصولا از نظر
آخوند های
حاکم ، ملت ایران
استحقاق آزادی
و دموکراسی را
ندارند و هیچ
صنف و گروهی
از این محرومیت
در امان نیست .
به
عنوان مثال :
1.
اقلیتهای
مذهبی ( اهل
تسنن ، زرتشتیان،
بهایان )
2.
روحانیون
غیر حکومتی (
منتظری ، طاهری
بروجردی کاظمینی
، میلانی ،...)
3.
دراویش
فرقه گنابادی
4.
دانشجویان
5.
فرهنگیان
6.
رانندگان
شرکت اتوبوس
رانی تهران و
حومه
7.
روزنامه
نگاران ،
ناشران ، کتاب
داران (اهل قلم
و تفکر )
8.
کارکنان
روزنامه های
اسیا ، شرق ،
...که به ناحق
به تعطیلی
کشیده شده اند
9.
نمایندگان
مجلس ( علی
اکبر موسوی
خوئینی
،بهاالدین
ادب ، ...
10. کارگران
معترض به
قانون کار
موجود
11. زنان
و سرکوب تجمع
های انان و
ضرب و شتم
شاعره شهیر
خانم سیمین
بهبهانی
12. مخالفان
سیاسی
13. و
و و و و ...
لذا
باید پرسیده
شود که وقتی
اقشار و
گروههای فوق
الذکر که
خواستار آزادی
و حقوق قانونی
و بر حق خود
هستند ، از
گزند آخوندها
در امان نمانده
و این چنین
سرکوب شده و
زندانی میشوند
، پس ان آزادی
و دموکراسی که
برای مردم در
نظر گرفته شده
و آخوندها از
ان دم میزنند
کدام است و چه
کسانی از ان
استفاده میکنند
؟؟!
آزادی
و دموکراسی
مورد ادعای
آخوند های
حاکم فقط شامل
حال خود و
بستگان و
اقازاده های
انها و اعوان
و انصار شان میشود
، که بر علیه
قاطبه مردم ایران
فعال
مایشاء
شده اند
.علی رضا کرمی
خیرابادی زندان
گوهر دشت کرج (
رجایی شهر ) 10 / 8/ 1385