به بهانه آغاز سال نو/ زندانی سیاسی ابوالفضل جهاندار

03.01.87

فعالان حقوق بشر در ایران

 

سوگواران را مجال بازدید و دید نیست

بازگرد ای عید از زندان، که ما را عید نیست

عید نوروزی که از بیداد ضحاکیان عزاست ،

هر که شادی میکند از دوده جمشید نیست

بیگناهی گر به زندان مرد با حال تباه

ظالم مظلوم کش هم تا ابد جاوید نیست

وای بر شهری که در آن مزد مردان درست

از حکومت غیر حبس و کشتن و تبعید نیست

 

به نام آزادی که به آن ایمان داریم و برای برافراشتن پرچم آن مبارزه میکنیم ، به نام دموکراسی که پاسدار همیشگی آزادی است .

در زندان اوین ، همگام و یکدل با زندانیان سیاسی سراسر کشور  و هم آواز با هفتاد میلیون ایرانی که فریاد آزادیخواهی و عدالت طلبی سر داده اند در حالی به استقبال سال نو میرویم که دانشگاهها تبدیل به پادگان و زندانها به دانشگاه مبدل گردیده است .

انحصار طلبان هر گونه اعتراضات مدنی و قانونی فعالان دانشجویی ، سیاسی و مدنی را اقدام علیه امنیت ملی نامیده ، آزاداندیشان را خرابکار و عوامل بیگانه قلمداد میکندد و خودسرانه به سرکوب آنان میپردازند و با ایجاد فضای پلیسی-امنیتی و تشدید فشار و خفقان سعی در عقیم سازی جریانات آزادیخواه و طرفدار دموکراسی در سطح جامعه و بخصوص فضای دانشگاهی دارند ، نگاهی اجمالی به آمار برخوردها با فعالان دانشجویی در سال گذشته ، بیانگر این واقعیت است که بازداشت ، حبس ، تبعید ، شکنجه و محروم ساختن فعالان سیاسی از ابتدایی ترین حقوق طبیعی و شهروندی به پدیده ای معمول در کشور ما بدل گشته است .

« در سال گذشته 73 نشریه توقیف و 7 انجمن اسلامی منحل گردید . 249 دانشجو بازداشت . 6 اخراج ، 172 دانشجو تعلیق گردیدند و 670 نفر به کمیته انضباطی احضار شدند و متاسفانه یکی از دانشجویان به نام ابراهیم لطف اللهی به طرز مشکوکی در بازداشتگاه به قتل رسید .»

آمار فوق بیانگر این واقعیت است که اعلامیه جهانی حقوق بشر ، این تنها سند تاریخی – انسانی که دست آورد تاریخ تمدن و تکامل بشری است به طور گسترده ای در کشور ما نقض میشود و به حریم مقدس آزادیهای فردی - اجتماعی همگان تجاوز میشود و متاسفانه هیچ اقدامی به منظور جلوگیری از این اقدامات ددمنشانه دیو استبداد و خودکامگی صورت نمی پذیرد .

طبق اصل 156 قانون اساسی قوه قضائیه باید پشتیبان حقوق فردی و اجتماعی و مسئول تحقق بخشیدن به عدالت و عهده دار وظیفه گسترش عدل و آزادیهای مشروع باشد . از دوران باستان تا کنون ، وظیفه دستگاه قضائی و حقوقی ، دادگری و تامین حقوق از دست رفته و پایمال شده افراد در چار جوب حقوق مدنی و کیفر عادلانه مجرمان و رهایی بیگناهان در زمینه حقوق جزایی بوده است ، قضات باید روح قوانین را درک کنند و بدون استثناء ، به تمامی افراد در رسیدن به حقوقشان یاری رسانند و به قول مونتسکیو «قاضی دهان و زبان قانون است و نباید مانند ماشین بدون فکر و احساس یا مانند طوطی مقلد عمل نماید»

متاسفانه کسانی ما را به نقض قانون متهم میکنند که در طول مدت بازداشت به کرات قانون اساسی و حقوق شهروندی را در مورد متهمان نقض نموده اند و در دادگاههای فرمایشی خود ، احکام متهمان را به قاضی پرونده دیکته نموده و در صدور رای قضات اعمال نفوذ مینمایند و افسوس و صد افسوس که این فریاد تظلم خواهی زندانیان ستمدیده به گوش کسی نمیرسد .

به راستی بدا به حال آنان که کینه ورزانه ، مغرضانه ، شتابزده ، بدون پشتوانه عقل و منطق ، بدون سواد و دانش علم حقوق ، و بدون حضور وجدان بر کرسی قضاوت مینشینند و با قضاوتهای ناعادلانه خود ، ساحت مقدس عدالت را بیش از پیش به لجن زاره ظلم ، قضاوت ، قساوت و شقاوت می آلایند .

هم میهن ، هر چه دیدیم نا حساب ، هر چه شنیدیم نا حساب و ظلم و شقاوت بی حساب ، حق نداریم در برابر ظلم و بی عدالتی نسبت به همنوعان سکوت اختیار کنیم و خود را یک بی پناه بنماییم .

هموطن ،

اگر قفس نمیشکنی ، به عبث آوازه خوان چنین باغی نیز مباش ،

سر به بهانه در این گنداب فرو نکن و به تعفن این مرداب خو مکن .

هم میهن ،

ما نباید از زندگیمان افسانه ای بسازیم و تحویل نسل آینده بدهیم ، باید واقعاً آینده را بسازیم ، دست در دست هم ، یکبار برای همیشه ، ریشه فقر ، فساد ، فحشا را که ریشه در استبداد کهن این مرز و بوم دارد را ریشه کن نماییم .

هم میهن ،

حال را میشود با درد گذراند ، اما تصور دردآلود بودن آینده و دوام بدون دگرگونی حال ، انسان را از پا در می آورد . همراه و یکدل با تمامی ایرانیان آزادیخواه ، نگذاریم اینچنین بی مهابا به حریم مقدس آزادی و حقوق بشر ایرانی تجاوز شود تا همگی با هم فارغ از هر نژاد و زبان و قومیت از حقوق شهروندی و اجتماعی برابر برخوردار شویم .

در پایان با یادآوری این نکته که بی تردید تمام کسانی که رو به سوی یک قله و دل در گرو یک هدف متعالی دارند ، حتی اگر راههای مختلف را انتخاب نمایند ، سرانجام در لحظه موعود به هم میرسند .

از تمامی هموطنان عزیزم که قلبشان به عشق آزادی ایرانیان و آبادی ایران میتپد خواهشمندم در سال جدید نیز تمام زندانیان سیاسی را فارغ از هرگونه گرایشات فکری از یاد نبرده و بکوشند ضمن دیدار با خانواده های آنان ، قوت قلبی برای این عزیزان دردمند باشند .

تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید

چرا که تنها یک سخن ، در میانه نبود : آزادی !!!

ما نگفتیم ، تو تفسیرش کن

به امید آزادی ایرانیان و آبادی ایران

هرروزتان نوروز ، نوروزتان پیروز

اابوالفضل جهاندار (پويا)
مدير سايت خبري پويا نيوز
عضو سابق انجمن اسلامي دانشگاه علامه طباطبايي
عضو شوراي عمومي دفتر تحکيم وحدت
زندان اوين - اندرزگاه 7 سالن 3